عصایی که، ناخواسته تاریخ ساز شد
سیاست شرق _ برخی وقایع در کشورها، آغازگر تحولاتی بنیادین می شوند، که شاید کسی، چنین نتایج و تبعاتی را نیز، برای آنها متصور نباشد؛ آنچنان که، نقطه عطفی در تاریخ آمریکا، ضرب و شتم سناتور آمریکایی چارلز سامنر، زمینه ساز جنگ بر سر برده‌داری و آینده سیاه پوستان در آن کشور شد.
در اوایل بعد از ظهر ۲۲ مه ۱۸۵۶، پرستون اس. بروکس، نماینده پرشور طرفدار برده‌داری از کارولینای جنوبی، وارد تالار سنای ایالات متحده، در واشنگتن دی سی شد و با عصای پیاده‌روی با رویه طلایی خود، سناتور مشهور ضد برده‌داری، چارلز سامنر، را کتک زد.
بروکس بارها و بارها – بیش از سی بار – به سر، صورت و شانه‌های سامنر ضربه زد، بگونه ای که، عصایش تکه‌تکه شد و سناتور درمانده ماساچوست، که تقریباً میزش را از پایه ثابتش جدا کرده بود، بیهوش و غرق در خون افتاد.
این یک حمله تلافی‌جویانه علیه سناتور سامنر بود، که چهل و هشت ساعت قبل، سخنرانی خود در صحن سنا را که دو روز به طول انجامید، به پایان رسانده بود. در این سخنرانی، او برده‌داران جنوبی را به خاطر خشونت‌های رخ داده در کانزاس مورد انتقاد قرار داد، استیون ای. داگلاس از ایلینوی را «حیوانی پر سر و صدا، چاق و بی‌نام» نامید و پسرعموی دوم بروکس، سناتور کارولینای جنوبی، اندرو باتلر، را متهم به رفتارهای غیر اخلاقی کرد. بروکس نه تنها در حین کتک زدن عصایش را خرد کرد، بلکه هرگونه تظاهر به نزاکت بین شمال و جنوب را نیز از بین برد.
یکی از تکان‌دهنده‌ترین و تحریک‌آمیزترین وقایع تاریخ آمریکا، این شلاق زدن بود که هر دو طرف را متقاعد کرد که شکاف بین آنها غیرقابل پر شدن است و دیگر نمی‌توانند در هیچ سطح معمولی، در مورد اختلاف نظرهای گسترده خود در مورد «برده‌داری» بحث کنند.
کتاب «شلاق زدن: حمله‌ای که آمریکا را به جنگ داخلی کشاند»، داستان باورنکردنی این رویداد دگرگون‌کننده را روایت می‌کند. در حالی که سامنر سرانجام پس از یک دوره نقاهت طولانی بهبود یافت، روش او ضربه مهلکی را متحمل شد. صداهای میانه‌رو کاملاً خفه شدند؛ دیدگاه‌های افراطی شتاب گرفتند، غیرقابل کنترل شدند و هر دو طرف را در یک مسیر برخورد غم‌انگیز و خونین قرار دادند.
این حکم شلاق تأثیر عظیمی بر وقایعی که طی چهار سال بعد رخ داد، داشت: ظهور برق‌آسای حزب جمهوری‌خواه و آبراهام لینکلن؛ تصمیم درِد اسکات ؛ افزایش ستیزه‌جویی طرفداران لغو برده‌داری، به‌ویژه اقدامات جان براون؛ و جدایی ایالت‌های جنوبی و تأسیس کنفدراسیون. در نتیجه‌ی این حکم شلاق، کشور به طور اجتناب‌ناپذیر و غیرقابل توقف به سمت جنگ سوق داده شد. عوامل زیادی دست به دست هم دادند تا جنگ داخلی را به وجود آورند، اما این حکم شلاق بود که پنج سال بعد، درگیری و تفرقه را در آمریکا اجتناب‌ناپذیر کرد.
استیون پولئو در کتاب:«شلاق زدن؛ حمله ای که آمریکا را به جنگ داخلی کشاند.» در روایتی گیرا، بسیار دقیق و خوش‌نوشته از آمریکای قرن نوزدهم در آستانه جنگ داخلی نوشت.
«شلاق زدن» چارلز سامنر، عملی بی‌سابقه و وحشیانه، نقض تکان‌دهنده ادب و لحظه‌ای تعیین‌کننده بود که شمال و جنوب دریافتند «دیگر نمی‌توانند به طور منطقی درباره اختلاف نظرهای شدید خود در مورد برده‌داری بحث کنند.» و در نهایت این تفنگ ها بودند، که به اختلاف نظرها و به نظام برده داری آمریکا پایان دادند.
انتهای پیام