سیاست شرق _ سعید خطیب‌زاده، معاون وزیر امور خارجه ایران، می گوید: «اگر آمریکا از سیاست قدیمی خود مبنی بر احترام نگذاشتن به حقوق سایر ملل، از جمله ایران دست بردارد، اگر حق ایران برای فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای تحت پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی) را بپذیرد و اگر تضمین عینی برای رفع تحریم‌ها ارائه دهد، فکر می‌کنیم توافق بسیار نزدیک است.»

سعید خطیب‌زاده، معاون وزیر امور خارجه ایران، در جریان سفیر اخیرش به ارمنستان، در مصاحبه اختصاصی با ارمنیا نیوز، به سوالات این رسانه پاسخ داد، که در بخشی از آن آمده است :

 در مورد توافق هسته‌ای بین ایالات متحده و ایران. مذاکرات هنوز ادامه دارد. این توافق چقدر برای منطقه ما مهم است؟

ببینید، آنچه اکنون در حال وقوع است، مذاکره بین ایران و ایالات متحده در مورد مسئله هسته‌ای و لغو تحریم‌ها است. رسیدن به توافق، نقطه عطفی برای همه، از جمله همسایگان ما، خواهد بود. اما حتی بدون توافق، ایران نشان داده است که یک بازیگر، دوست و همسایه مسئول در این منطقه است. و ما فکر می‌کنیم که، با یا بدون توافق، اصل راهنما، این دوستی و همسایگی است که همه ما در آن سهیم هستیم. ایران بسیار متعهد به دستیابی به توافقی است که هم لغو تحریم‌ها را تضمین کند و هم نگرانی‌های طرف مقابل را برطرف کند – تا تضمین کند که فعالیت‌های هسته‌ای ایران صلح‌آمیز باقی خواهد ماند. ما به نیات و برنامه خود اطمینان داریم. در عین حال، ما نیاز داریم که طرف مقابل با تعهد واقعی به لغو تحریم‌ها، که اصل مطلب چیزی است که ما قرار است در مورد آن توافق کنیم، اگر بتوانیم به یک راه حل خوب و مورد قبول طرفین برسیم. 

آیا واقعاً شانسی برای آن می‌بینید؟

اگر ایالات متحده از سیاست قدیمی خود مبنی بر عدم احترام به حقوق سایر ملت‌ها، از جمله ایران، فاصله بگیرد؛ اگر حق ایران برای فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای تحت پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را بپذیرد؛ و اگر تضمین عینی برای لغو تحریم‌ها ارائه دهد، فکر می‌کنم توافق بسیار نزدیک است.

ایران پیوسته نسبت به حضور نیروهای ثالث در منطقه هشدار داده است. آیا اکنون نگرانی وجود دارد؟

منطقه ما مدت‌هاست که از رقابت‌ها و منازعات فرامنطقه‌ای رنج می‌برد – قرن‌ها، در واقع، و قطعاً دهه‌ها. این رقابت‌ها نه برای منطقه ما و نه برای کشورهای درون آن خوب نیست. تاریخ نشان می‌دهد که وقتی کشورهای منطقه تصمیم به همکاری می‌گیرند، می‌توانند امنیت بومی ایجاد کنند که نه از خارج قرض گرفته شده و نه خریداری شده است. این چیزی است که ما به آن نیاز داریم. منطقه ما می‌تواند نقش مهمی در شکل‌دهی به آینده خود ایفا کند. ما در نظم بین‌المللی نقش داریم و منطقه ما می‌تواند معمار سرنوشت خود باشد. به همین دلیل است که باید با هم همکاری کنیم.

شما اشاره کردید که با آقای گریگوریان صحبت کردید و از ارمنستان اطمینان خاطر خواستید که هیچ کریدوری وجود نخواهد داشت که اتصال منطقه‌ای را قطع کند. چرا به این اطمینان خاطر نیاز دارید؟ آیا نگرانی‌هایی وجود دارد که موضع ارمنستان ممکن است تغییر کند؟

نه، از روی نگرانی نیست. این از این مفهوم ناشی می‌شود که ما باید آنچه را که در واقع به اشتراک می‌گذاریم، روشن و تکرار کنیم – اینکه ما به اتصال نیاز داریم، به تنوع ارتباطات نیاز داریم و به مسیرهای حمل و نقل مختلف نیاز داریم، اما نباید پروژه‌هایی را دنبال کنیم که دیگران را حذف می‌کند یا چشم‌انداز ژئوپلیتیکی و ژئواستراتژیک منطقه را تغییر می‌دهد. هفته گذشته، ما مجمع گفتگوی تهران را داشتیم و آقای گریگوریان در آنجا شرکت داشت. من روی صحنه بودم و با او صحبت می‌کردم و در مورد این موضوع چهارراه صلح ارمنستان بحث کردیم. اما من همچنین می‌خواستم مطمئن شوم که وقتی از کلمات و اصطلاحات مختلف استفاده می‌کنیم، در یک صفحه هستیم و یکدیگر را به خوبی درک می‌کنیم. بنابراین، چه در آنجا و چه در اینجا، می‌خواستم اطمینان حاصل کنم که وقتی در مورد تنوع اتصال، مسیرهای حمل و نقل مختلف و گذارها صحبت می‌کنیم و وقتی به چهارراه‌ها اشاره می‌کنیم، منظورمان اتصال است، نه قطع ارتباط. و این بدان معناست که هر مفهوم محرومیت یا هر مفهومی که چشم‌انداز ژئوپلیتیکی منطقه را تغییر می‌دهد، چیزی نیست که به رفاه همه کشورهای این منطقه خدمت کند.

آذربایجان کشوری است که در مورد قطع ارتباط صحبت می‌کند، درست است؟

من این را نیت یک‌جانبه‌ی هیچ‌کس نمی‌نامم. فکر می‌کنم باید برای یکدیگر روشن کنیم که چه چیزی ممکن است و چه چیزی ممکن نیست. ما قطعاً در این منطقه به یک درک متقابل نیاز داریم – یک راه‌حل مورد قبول طرفین. همه چیز باید به قوانین بین‌المللی و حاکمیت کشورهای این منطقه، از جمله ارمنستان، احترام بگذارد. در حالی که این دو کشور باید با هم همکاری کنند و یک راه‌حل پایدار و بادوام برای اتصال پیدا کنند، ما همچنین باید به همه کشورهای این منطقه اطمینان دهیم که آنچه ما در حال برنامه‌ریزی آن هستیم، اتصال است، نه اینکه یکدیگر را از چشم‌انداز کلی که برای چندین دهه در این منطقه وجود داشته است، جدا کنیم.

نقش ارمنستان را در آن آینده چگونه می‌بینید؟

ارمنستان کشور بسیار مهمی است. همسایه‌ای بسیار خوب برای ما و کشوری مهم هم در قفقاز جنوبی و هم در ارتباطات آینده. ابتکار ما در طرح خلیج فارس تا دریای سیاه شامل ارمنستان نیز می‌شود که نقش محوری در آن ایفا می‌کند. برای ما، ارمنستان دروازه‌ای است – دروازه‌ای به اتحادیه اقتصادی اوراسیا و قفقاز جنوبی. ما اهمیت زیادی برای ارمنستان قائلیم و می‌خواهیم روابط دوجانبه خود را ارتقا دهیم. هیچ محدودیتی برای همکاری ما وجود ندارد و باید به همه نشان دهیم که ارمنستان و ایران هر دو قادر به ایجاد رابطه‌ای عمیقاً به هم پیوسته و حامی یکدیگر هستند.

انتهای پیام