سیاست شرق _ باستان شناسان در یک گور کم عمق در اعماق غار دورافتاده ای در اندونزی، استخوان های یک فرد جوان را پیدا کردند که به گفته آنها می تواند تاریخ پزشکی را بازنویسی کند.

به نقل از سی ان ان (CNN)، بر اساس تحقیقی که روز چهارشنبه در مجله نیچر منتشر شد، دانشمندان تخمین می‌زنند که با استفاده از تکنیک‌های تاریخ‌سنجی رادیو کربنی، این جسد به مدت ۳۱۰۰۰ سال در داخل غار لیانگ تبو در شرق استان کالیمانتان در بورنئو قرار داشته است.

اما محققان گفتندکه بارزترین جنبه این کشف آن بود که مرد یا زن جوان پای چپ خود را از دست داده بود، با علائمی که در سنین قبل از نوجوانی یا اوایل نوجوانی قبل از مرگ به دلایل نامعلوم بین ۱۹ تا ۲۱ سالگی، «به دقت » قطع شده بود.

این اسکلت دست نخورده در سال ۲۰۲۰ توسط باستان شناسان استرالیایی و اندونزیایی پیدا شد که گفته می شود که قطع عضو، مهارت جراحی قابل توجهی را نشان می دهد و اولین نمونه در پرونده باستان شناسی است که درک ما از پیچیدگی انسان های عصر حجر را متزلزل می کند.

ماکسیم اوبرت، استاد مرکز تحقیقات اجتماعی و فرهنگی دانشگاه گریفیث در کوئینزلند، از طریق ایمیل گفت: «این مهم است زیرا به طور قابل توجهی دانش گونه ما را در مورد جراحی و پزشکی پیچیده، عقب می اندازد.

اوبرت نوشت: “آنها باید دانش عمیقی از آناتومی انسان، چگونگی توقف جریان خون، بیهوشی و ضد عفونی کننده داشته باشند. همه اینها اخیراً به یک هنجار تبدیل شده اند.” کارشناسان فکر می‌کردند که انسان‌ها فاقد تخصص لازم برای انجام روش‌های دشوار مانند قطع عضو هستند تا اینکه ظهور کشاورزی و سکونتگاههای دائمی جامعه بشری را در ۱۰۰۰۰ سال گذشته متحول کرد.

این مطالعه خاطرنشان کرد که قبل از این کشف، قدیمی‌ترین فرد قطع عضو شناخته شده، یک کشاورز مسن بود که ساعد چپ او ۷۰۰۰ سال پیش در جایی که فرانسه کنونی است، درست بالای آرنج برش داده شده بود .

تنها ۱۰۰ سال پیش بود که قطع عضو جراحی به یک هنجار پزشکی غربی تبدیل شد. این مطالعه می‌گوید قبل از پیشرفت‌هایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، اکثر افراد در زمان قطع عضو، یا به دلیل از دست دادن خون و شوک یا عفونت بعدی می‌مردند.

محافظت اجتماعی

بر اساس این تحقیقات، پای چپ این فرد را در کودکی قطع کردند و شش تا نه سال پس از جراحی زنده ماند. هیچ اثری از عفونت در استخوان‌ها وجود نداشت و رشد استخوان جدید در ناحیه قطع شده شکل گرفته بود – چیزی که زمان زیادی می‌برد. به علاوه، در حالی که بقیه اسکلت به اندازه بزرگسالان بود، استخوان های قطع شده رشد نکردند و اندازه کودک خود را حفظ کردند.

جراح یا جراحانی که این عمل را ۳۱۰۰۰ سال پیش انجام داده اند، احتمالاً با چاقوها و چاقوی جراحی ساخته شده از سنگ، باید اطلاعات دقیقی از آناتومی و سیستم های عضلانی و عروقی داشته باشند تا رگ ها، رگ ها و اعصاب را در معرض دید قرار داده و از دست دادن خون و عفونت جلوگیری کنند. بر اساس این مطالعه، پس از قطع عضو، مراقبت و پرستاری شدید حیاتی بود و زخم باید به طور مرتب تمیز و ضد عفونی می شد.

نگهداری و مراقبت از اولین فرد قطع عضو شناخته شده، که ۳۱۰۰۰ سال پیش در بورنئو زندگی می کرد و برای اینکه سال ها با یک پای قطع شده در مناطق کوهستانی زندگی کند، به کمک و مراقبت مداوم زیادی از جامعه خود نیاز داشته است.

انتهای پیام