سیاست شرق _ اخیرا یک تکنیک توسعه یافته، توسط دانشمندان بدست آمده، که می‌تواند حجم عظیمی از اطلاعات را از نمونه‌های کوچکی از مواد ژنتیکی به نام DNA محیطی (eDNA) جمع‌آوری کند که انسان‌ها و حیوانات در همه جا از جمله در روی زمین و حتی هوا از خود به جای می‌گذارند.

به نقل از خبرگزاری «ژاپن تایمز»، دانشمندان روز دوشنبه اعلام کردند که ردپای مواد ژنتیکی که انسان ها به طور مداوم در هر کجا که می روند، از خود بجا میگذارند، به زودی می توانند برای ردیابی افراد یا حتی کل گروه های قومی مورد استفاده قرارگیرند.

یک تکنیک توسعه یافته، می‌تواند حجم عظیمی از اطلاعات را از نمونه‌های کوچکی از مواد ژنتیکی به نام DNA محیطی یا «eDNA» جمع‌آوری کند که انسان‌ها و حیوانات در همه جا از جمله در روی زمین و حتی هوا از خود به جای می‌گذارند.

به گفته نویسندگان مقاله جدیدی که در مجله Nature Ecology & Evolution منتشر شده است، این ابزار می تواند به پیشرفت های بسیار مفیدی در پزشکی و یا سایر علوم منجر شود و حتی می تواند به ردیابی مجرمان کمک کند.

اما آنها همچنین افزودند که طیف وسیعی از نگرانی ها در مورد رضایت، حفظ حریم خصوصی و نظارت ایجاد می کند.

انسان‌ها DNA خود را – که حامل اطلاعات ژنتیکی خاص هر فرد است – در همه جا با ریختن سلول‌های پوست یا مو، سرفه کردن قطرات، یا در فاضلاب ریخته شده در توالت‌ها، پخش میکنند.

در سال های اخیر، دانشمندان به امید کمک به گونه های در معرض خطر و انقراض، به طور فزاینده ای eDNA حیوانات وحشی را جمع آوری کرده اند.

برای تحقیق جدید، دانشمندان آزمایشگاه ویتنی برای علوم زیستی دریایی دانشگاه فلوریدا بر روی جمع آوری eDNA لاک پشت های دریایی در معرض خطر متمرکز شده بودند.

صید ژنتیکی انسانی

اما تیم بین‌المللی محققین به‌طور ناخواسته مقدار عظیمی از eDNA انسانی را جمع‌آوری کردند که آن‌ها را «شید ژنتیکی انسانی» نامیدند.

دیوید دافی، پروفسور ژنوم بیماری حیات وحش در آزمایشگاه ویتنی که این پروژه را رهبری می کرد، گفت که آنها به طور مداوم از مقدار و کیفیت eDNA انسانی که جمع آوری کرده اند شگفت زده شده اند.

او گفت: «در بیشتر موارد کیفیت تقریباً برابر با نمونه برداری از یک فرد است.

دانشمندان eDNA انسان را از اقیانوس‌ها، رودخانه‌ها و شهرهای اطراف و همچنین از مناطق دور از سکونتگاه‌های انسانی جمع‌آوری کردند.

آنها با تلاش برای یافتن نمونه ای که توسط انسان آلوده نشده بود، به بخشی از جزیره دور افتاده فلوریدا رفتند که برای عموم غیرقابل دسترس بود.

بدون DNA انسان بود – حداقل تا زمانی که یکی از اعضای تیم با پای برهنه در کنار ساحل راه رفت. سپس آنها توانستند eDNA را از یک ردپای منفرد در ماسه شناسایی کنند.

در ایرلند بومی دافی، این تیم DNA انسان را در سراسر یک رودخانه، به استثنای جریان کوهستانی دورافتاده در سرچشمه آن، یافتند.

با گرفتن نمونه‌هایی از هوای یک بیمارستان دامپزشکی، تیم eDNA توانستند با کارکنان، بیمار حیوانی آنها و ویروس‌های رایج در حیوانات مطابقت داشت را ، مشخص و ضبط کردند.

“نظارت ژنتیکی دائمی”؟

یکی از نویسندگان این مطالعه، مارک مک‌کاولی از آزمایشگاه ویتنی، گفت که با تعیین توالی نمونه‌های DNA، تیم قادر به تشخیص اینکه آیا فرد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌هایی مانند اوتیسم و ​​دیابت است یا خیر.

مک کالی در یک کنفرانس خبری آنلاین گفت: «همه این داده‌های بسیار شخصی، اجدادی و مرتبط با سلامتی به‌طور رایگان در محیط در دسترس هستند و در حال حاضر به سادگی در اطراف ما در هوا شناور هستند».

او گفت: «ما به طور خاص دنباله های خود را به گونه ای بررسی نکردیم که بتوانیم افراد خاصی را به دلیل مسائل اخلاقی انتخاب کنیم.

او افزود، اما این “قطعا” در آینده امکان پذیر خواهد بود.

سوال این است که چقدر طول می کشد تا در آن مرحله باشیم.

محققان بر مزایای بالقوه جمع‌آوری eDNA انسانی، مانند ردیابی جهش‌های سرطانی، کشف مکان‌های باستان‌شناسی که مدت‌ها پنهان شده‌اند یا کشف مقصر واقعی یک جنایت تنها با استفاده از DNA ایی که در اتاق باقی گذاشته‌اند، تاکید کردند.

ناتالی رام، پروفسور حقوق در دانشگاه مریلند که در این تحقیق دخالتی ندارد، گفت: این یافته‌ها «باید نگرانی جدی در مورد حریم خصوصی ژنتیکی و محدودیت‌های مناسب پلیس ایجاد کند».

او در توضیحی درباره این مطالعه نوشت: «بهره‌برداری از اطلاعات ژنتیکی ریخته‌شده به‌طور غیرارادی برای اهداف تحقیقاتی، خطر این را دارد که همه ما را تحت نظارت دائمی ژنتیکی قرار دهد».

نویسندگان این مطالعه نگرانی های او را به اشتراک گذاشتند.

مک کولی هشدار داد که برداشت eDNA انسان بدون رضایت، می تواند برای ردیابی افراد یا حتی هدف قرار دادن “جمعیت های آسیب پذیر یا اقلیت های قومی” استفاده شود.

آنها در بیانیه ای گفتند که به همین دلیل است که تیم تصمیم گرفت زنگ خطر را به صدا درآورد و از سیاستگذاران و دانشمندان خواست تا کار روی مقرراتی را آغاز کنند که می تواند به چنین مسائلی رسیدگی کند.

انتهای پیام