سیاست شرق _ خبرگزاری شینهوای چین نوشت: هنگامی که جانت یلن، وزیر خزانه‌داری ایالات متحده، روز پنجشنبه، برای دیدار با مقامات چینی، به پکن سفر کرد، پس از بارش ناگهانی باران، رنگین کمان در آسمان دیده شد.

این هم نشانه ای خوب و هم برای یادآوری است. برای اینکه روابط چین و ایالات متحده، در پائین ترین نقطه تاریخی قرار دارد، برای شکست طوفان و در آغوش گرفتن آفتاب، هر دو کشور باید در یک جهت با یکدیگر همکاری کنند.

سفر مهم [جنت لوئیز] یلن، پس از سفر دو روزه آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه ایالات متحده به پکن، در ماه ژوئن انجام شد. پکن و واشنگتن پیش از سفر او اخیراً مجموعه ای از تعاملات مثبت را تحقق بخشیده اند و شرایطی را برای گفت وگو در سطوح بیشتری ایجاد کرده اند. این نشانه‌ها به تقویت اعتماد به یکدیگر و شتاب در ارتباط و هماهنگی کمک میکند.

اما برای حفظ و رشد آن شتاب، مردم باید به خاطر داشته باشند که اقدامات کوته بینانه و طرز فکر جنگ سرد به راحتی به هر پیشرفتی که قبلاً برای احیای مجدد روابط دوجانبه انجام شده است آسیب می رساند.

هر دو طرف ضرورت ایجاد روابط اقتصادی و تجاری سودمند متقابل را می بینند، لذا برای این منظور، سیاستمداران باید تصویر بزرگتری از روابط چین و ایالات متحده را ببینند و از نگاه کردن به این رابطه از دریچه رقابت اجتناب کنند.

گزارشی که در اوایل این ماه توسط وب‌سایت خبری ایالات متحده Axios منتشر شد، نشان داد که شرکت‌های آمریکایی همچنان چین را دوست دارند و الزامات اقتصادی جریان ثابتی از غول‌های تجاری و فناوری آمریکایی را به چین می‌کشاند، از جمله اخیراً، ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا، جیمی دیمون، مدیرعامل جی‌پی مورگان، و بیل گیتس، بنیانگذار مایکروسافت.

فشار برای به اصطلاح “ریسک زدایی”، نسخه دیگری از جداسازی، طرف چینی را فریب نمی دهد که فکر کند ایالات متحده از تلاش های خود برای مهار چین دست کشیده است. ایالات متحده، علیرغم اظهارات مکرر برای آن، نمی تواند جدایی اقتصادی از چین را تحمل کند، زیرا همانطور که یلن ماه ها پیش هشدار داده بود، “فاجعه بار” است.

در سال گذشته، وزیر خزانه داری آمریکا بارها به تمایل خود برای بازدید از چین اشاره کرده است. او گفت که دو ملت علیرغم تیرگی روابط بر سر برخی مسائل “می توانند و باید راهی برای زندگی مشترک بیابند” .

اما این با بازنگری واشنگتن در سیاست‌های تعرفه‌های ناعادلانه و کنار گذاشتن شیوه‌های حمایت‌گرایانه باخت- باخت شروع می‌شود.

شورای روابط خارجی ایالات متحده دریافته است که آسیب ناشی از تعرفه های اعمال شده توسط دولت سابق ترامپ “گسترده، قابل توجه و معکوس” بوده است.

در این بیانیه آمده است: «تعرفه‌ها بر چین نه تنها به اهداف خود دست نیافتند، بلکه به کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان آمریکایی در این مسیر آسیب رسانده‌اند».

سفر یلن در زمانی انجام می شود که واشنگتن در حال تشدید محاصره فناوری خود علیه چین است و روابط متزلزل بین دو اقتصاد برتر بازارهای جهانی را متلاطم کرده است.

چند روز قبل از سفر چین، چین محدودیت های صادراتی محصولات صنعتی و مواد حاوی گالیوم و ژرمانیوم را اعلام کرد. اگرچه پکن به صراحت اعلام کرده است که این اقدام هیچ کشور خاصی را هدف قرار نمی دهد، این تصمیم به طور گسترده به عنوان یک اقدام متقابل برای افزایش محدودیت های فناوری پیشرفته ایالات متحده به بهانه دلایل امنیتی بی اساس تلقی می شود.

زمانی که ایالات متحده برای گفت و گو و ارتباط موضع گیری می کند و در عین حال مانع و مهار خود را در برابر چین، سخت تر می کند، بی ثمر است. چین پیشنهاد قلدری را نمی پذیرد.

شاید به نظر می رسد که تعداد کمی در واشنگتن به وضوح بیشتر از یلن، اهمیت پیوند اقتصادی آمریکا و چین را درک کنند. او در ماه ژوئن به کمیته خدمات مالی مجلس نمایندگان گفت که آمریکایی ها از خرید کالاهای ارزان تر از چین “منفعت زیادی” می برند. چین به همان اندازه از صادرات ایالات متحده سود می برد که اقتصاد ایالات متحده را نیز تقویت می کند.

در طول دهه‌ها، همکاری در بخش‌های مختلف منافع زیادی برای مردم چین و آمریکا به همراه داشته است. داده های رسمی ایالات متحده نشان می دهد که با وجود تنش های دوجانبه و لفاظی های جداسازی، تجارت کالا بین دو کشور در سال ۲۰۲۲ به رکورد ۶۹۰.۶ میلیارد دلار رسید.

دو کشور از مکمل اقتصادی گسترده و منافع در هم آمیخته برخوردارند. موفقیت های مربوط به ایالات متحده و چین به جای چالش برای یکدیگر فرصت ها را ایجاد می کند.

چین و ایالات متحده به عنوان دو اقتصاد برتر جهان، مسئول تقویت هماهنگی سیاست های کلان اقتصادی و اتخاذ سیاست های اقتصاد کلان مسئولانه و قابل پیش بینی هستند.

بنابراین، امید است که ایالات متحده با احتیاط سیاست نرخ بهره و مسئله بدهی های دولتی خود را برای جلوگیری از سرریزهای منفی به سایر کشورها مدیریت کند.

شکی نیست که یک رابطه پایدار و سالم چین و آمریکا به نفع تمام جهان است. بنابراین واشنگتن باید در حفظ اصول احترام متقابل، همزیستی مسالمت آمیز و همکاری برد-برد، و بررسی راه درست برای کنار آمدن در عصر جدید به پکن بپیوندد. اینگونه است که دو طرف می توانند در نهایت طوفان های تاریکی را که هنوز بر سر روابط آنها جمع شده است، از بین ببرند.

انتهای پیام